بیماری پژمردگی شاخه ای درخت گردو

بیماری درخت گردو

بیماری های درخت گردو در ایران:

به نقل از youtube.com بلایت باکتریایی گردو یا پوسیدگی مغز گردو یا باکتریوز یکی از جدی ترین است که برگ و میوه نهال گردو را مورد هدف قرار می دهد. این بیماری به خصوص در مناطق مرطوب با دماهای پایین به شدت خسارت زا می باشد. این بیماری در اثر آلودگی با باکتری   ایجاد می شود. علائم این بیماری در برگ به صورت لکه های نکروزه با هاله زرد رنگ اطراف لکه ها مشاهده می شود. بیماری بلایت باعث چروکیدگی گل، ریزش میوه های نارس و ایجاد لکه های سیاه بر روی پوست سبز میوه می شود.

علائم بیماری بلایت باکتریایی گردو بر برگ و میوه:

خرید نهال گردو. با اقدامات زراعی، کاشت ارقام مقاوم و مبارزه شیمیایی صورت می گیرد. از جمله اقدامات زراعی که در کنترل بسیار موثر است ممانعت از زیاده روی در آبیاری و خیس کردن تاج درخت می باشد. هرس به موقع درخت موجب افزایش نفوذ نور خورشید به درون تاج درخت و جلوگیری از بیماری می شود. شاخه های آلوده به بلایت را بریده و منهدم کنید. دیرگل بودن رقم گردو یک امتیاز در انتخاب رقم مقاوم به بلایت می باشد. رقم Serr در مقایسه با ارقام Chandler، Pedro و Franquette در مقابل بلایت حساستر است. در مبارزه شیمیایی با این بیماری از محلول پاشی سموم اکسی کلرور مس یا هیدروکسید مس و ترکیبات بردو یک نوبت، قبل از باز شدن جوانه ها به نسبت ۳ در هزار و نوبت بعدی، پس از گلدهی به نسبت ۲ در هزار استفاده می شود.

شانکر باکتریایی گردو:

شانکرهای پوستی یکی از هستند که ناشی از ضعیف شدن درخت در اثر تنش های غیر زیستی مانند سطحی بودن عمق کاشت، آبیاری بیش از حد درخت، فشردگی و سنگین بودن خاک و متعاقباً آلودگی با باکتری های جنس Erwinia ایجاد می شوند. از علائم این بیماری، ایجاد شانکرهای سیاه و قهوه ای تیره به صورت سطحی یا عمیق بر تنه و شاخه های اصلی است. با وجود آلودگی درخت به صورت یک طرفه خشک می شود. مهمترین راه کنترل ، تقویت درخت با کودهای پتاس و فسفر در اواخر زمستان و کود ازته در اوایل و اواسط بهار، استفاده از کود دامی در اوایل زمستان در عمق ۳ سانتیمتری از خاک به میزان ۳۰ تا ۴۰ تن در هکتار هر ۳ سال یک بار و همچنین آبیاری منظم است. بخش های آلوده درخت باید از بین بروند. پس از برش شاخه های آلوده، از محلول کلرور مس در محل برش استفاده می شود.

علائم شانکر باکتریایی گردو بر تنه درخت:

آنتراکنوز یا لکه سیاه یکی دیگر از است که در اثر آلودگی با قارچهای آسکومیست ایجاد می شود. نشانه های این بیماری قارچی بر روی برگ بسیار بارز است و به صورت لکه های کوچک و بزرگ قهوه ای تا سیاه با دانه های بسیار ریز سیاه پراکنده بر روی این لکه ها پدیدار می شود. اقدامات زراعی متعددی شامل هرس بخشهای آلوده و جمع آوری برگها و شاخه ها و سوزاندن آنها در کاهش شیوع بیماری موثر است. استفاده از کودهای ازته در فصل رشد باعث جوان نگه داشتن برگها و کاهش خسارت این قارچ بر روی آنها می شود. در صورت بروز شدت بیماری، از قارچکش های بنومیل یا زینب و کاپتان دو مرتبه در فصل پاییز پس از خزان برگها و دو مرتبه در فصل بهار همزمان با باز شدن جوانه ها استفاده می شود.

پوسیدگی رزلینیایی ریشه گردو :

پوسیدگی رزلینیایی یا پوسیدگی سفید ریشه یک بیماری خطرناک قارچی در گردو می باشد که در سطح جهان پراکنده شده است. با ؛ به تدریج بیماری به فرم دایره وار از اطراف درخت آلوده پراکنده می شود. تاج درخت تنک شده، سرشاخه ها خشک و رشد درخت متوقف می شود. کیفیت میوه ها افت شدیدی می کند. در اثر ریزش میوه های نارس، عملکرد به شدت پایین می آید. از آنجایی که نشانه های این بیماری با علائم کمبود عناصر غذایی و آلودگی نماتدی ریشه و سایر آفات مشترک می باشد، بنابراین تنها با مشاهده مستقیم وضعیت ریشه می توان این بیماری را تشخیص داد

بیماری ها مهم ترین خطراتی هستند که جان باغ را تهدید میکنند. آن ها به درختان نفوذ کرده و باعث ضعیف شدن آنها میشوند. رفته رفته با آبیاری؛ بارندگی، باد و یا انسان ها و حشرات در سراسر باغ گسترش یافته و به طور کامل باغ را از میان میبرند. اثرات برخی از بیماری ها به حدی زیاد است که حتی پس از قطع درختان و شخم زدن زمین نیز در خاک باقی مانده و به نهال های جدید منتقل میشود. معمولا بهترین راه مبارزه با بیماری؛ پیشگیری از آن است. در صورت ابتلا به بیماری ابتدا، علائم ظاهری بسیار خفیف در درختان دیده میشود. این مرحله بهترین زمان درمان بیماری در درختان است. با گذشت زمان، بیماری به سرعت درخت را دربرگرفته و باعث مرگ آن خواهد شد. بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی درخت گردو یکی از خطرناک ترین بیماریهای درخت گردو محسوب میشود. در این مطلب قصد داریم تا بیشتر درباره این بیماری خطرناک درخت گردو بدانیم. پس با ما همراه باشید.

عامل اصلی بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی نوعی قارچ است. این بیماری به بیش از 350 گونه از درختان و محصولات زراعی حمله کرده و به آن ها آسیب جدی وارد میکند. این بیماری درمان مشخصی ندارد. حتی قارچ کش ها نیز روی این بیماری اثر نمیکنند. به همین دلیل باید تمامی اقدام پیشگیرانه را به خوبی انجام دهید.

بیشترین درختانی که در معرض خطر این بیماری قرار دارند: پسته، انگور؛ بادمجان، کدو سبز، زردآلو؛ کلم؛ طالبی؛ زیتون؛ ذرت؛ توت فرنگی؛ سیب زمینی؛ گوجه فرنگی, نخود فرنگی, هویج, لوبیا و گردو هستند.

این بیماری نهان است و ممکن است تا یکسال خود را نشان ندهد. تشخیص آن در ابتدا دشوار است و نیاز به تخصص و مهارت بسیار دارد. علائم آن در درختان مختلف متفاوت است. اصلی ترین علائم ظاهری آن پژمردگی است. البته پژمردگی، علائم بیماری های متعددی است. از این رو با مراجعه به آزمایشگاه های مخصوص میتوان به وجود آن پی برد.

پژمردگی ورتیسیلیوم ممکن است در هوای گرم و خشک آغاز شود. از علائم اولیه آن قهوه ای شدن حاشیه برگ ها است. درحالیکه رگبرگ اصلی آنها سبز باقی میماند. برگ های بیمار، کوچکتر از حد معمول هستند. برگهای تاج و شاخه های اصلی پژمرده میشود. رفته رفته تمام شاخه را درگیر کرده و باعث مرگ درخت میشود. از راه های دیگر شناسایی این بیماری، وجود نوار سیاه روی ساقه ها است. گرمای هوا میتواند باعث تشدید این بیماری شود.

برای تشخیص بیماری، پوست روی شاخه های بیمار را با ناخن بخراشید. رنگ چوب زیرین تغییر کرده و روی آن حلقه های دایره ای و نواری ظاهر میشود. این بیماری میتواند تا سالیان سال در درخت پنهان شود. این بیماری از طریق ریشه به گیاه حمله میکند. توجه داشته باشید که هرگز به ریشه آسیبی وارد نکنید. زیرا ریشه های زخمی بهترین مناطق برای رشد این قارچ است. قارچ به وسیله آوندهای گیاه، از ریشه بالا میرود. آوندها را مسدود کرده و به این ترتیب تغذیه گیاه را با اختلال مواجه میکند. گیاهان پژمرده شده و در نهایت میمیرند.

مبارزه با بیماری ورتیسیلیومی چگونه است؟

همانطور که گفته شد، این بیماری درمان مشخصی ندارد. از این رو باید از ابتلا به آن پیشگیری کرد. در صورت ابتلا به بیماری باید فورا آن را درمان کنید.

برخی از درختان مقاومت زیادی در برابر این بیماری دارند. درختان بیمار را میتوانید با هرس کردن و کوددهی و آبیاری درمان کنید. خاک های قوی تر که خوب زهکشی شده و دارای مواد مغذی و فسفر هستند، در مقابل این بیماری مقاوم ترند. کودهایی با ازت بالا تشدید کننده این بیماری هستند. کشت های بینابینی حساس یکی از مهم ترین راه های انتقال این بیماری محسوب میشوند.

منبع : pinterest.com